Zawierając umowę, strony zakładają zazwyczaj, że świadczenie w niej określone (np. zapłata ceny, wykonanie usługi, dostarczenie towaru) zostanie spełnione w ustalonym terminie. Jeśli tak się nie dzieje i strona zobowiązana, czyli dłużnik, nie wywiązuje się ze zobowiązania terminowo, rodzi to różne konsekwencje prawne w zależności od tego, czy mamy do czynienia z opóźnieniem czy ze zwłoką dłużnika. Kodeks cywilny rozróżnia bowiem te dwie sytuacje oraz konsekwencje jakie z nimi się wiążą.

Opóźnienie a zwłoka. 

Opóźnienie występuje, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia w ustalonym terminie bez względu na przyczyny jakie za tym stoją, tj. czy były one zawinione przez dłużnika czy nie.

Zwłoka jest natomiast kwalifikowanym opóźnieniem w wykonaniu zobowiązania. Dochodzi do niej wówczas, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia w następstwie okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność.

Opóźnienie jest zatem szerszą kategorią i obejmuje także przypadek zwłoki, będącej jej kwalifikowaną postacią.

Art. 476 k.c. Dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Nie dotyczy to wypadku, gdy opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Skutki prawne opóźnienia.

Skutki prawne opóźnienia są mniej dotkliwe dla dłużnika niż skutki zwłoki. Jeśli dochodzi do opóźnienia to wierzyciel może:

• w przypadku świadczenia pieniężnego (np. opóźnienia w zapłacie umówionej ceny czy ustalonego wynagrodzenia) żądać zapłaty odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi;
• w przypadku świadczenia niepieniężnego (np. wykonania usługi) żądać zapłaty kary umownej, ale tylko wtedy, gdy była ona wyraźnie w umowie zastrzeżona na okoliczność opóźnienia;
• dochodzić wykonania zobowiązania przez dłużnika, nie przysługuje mu jednak odszkodowanie.

Skutki prawne zwłoki. 

Skutki prawne zwłoki są dla dłużnika bardziej dotkliwe. W przypadku jej wystąpienia, wierzyciel może:

• przy świadczeniach pieniężnych żądać zapłaty odsetek za opóźnienie;
• żądać wykonania zobowiązania;
• żądać odszkodowania za szkodę wynikłą ze zwłoki dłużnika.  Szkoda może obejmować zarówno tzw. damnum emergens (szkodę rzeczywistą) oraz lucrum cessans (zysk utracony);
• jeśli wskutek zwłoki dłużnika świadczenie utraciło dla wierzyciela całkowicie lub w przeważającym stopniu znaczenie, wierzyciel może świadczenia nie przyjąć i żądać naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki;
• w sytuacji, gdy przedmiotem świadczenia umownego była rzecz oznaczona co do tożsamości, dłużnik, który popadł w zwłokę odpowiedzialny jest za utratę lub uszkodzenie przedmiotu świadczenia, chyba że nastąpiłoby to także wtedy, gdyby do zwłoki nie doszło;
• jeżeli przedmiotem świadczenia jest określona ilość rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, wierzyciel może nabyć na koszt dłużnika taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku albo żądać od dłużnika zapłaty ich wartości, zachowując w obu wypadkach roszczenie o naprawienie szkody wynikłej ze zwłoki;
• żądać tzw. zastępczego wykonania czynności na koszt dłużnika przy świadczeniach dłużnika polegających na czynieniu lub zaniechaniu;
• przy zobowiązaniach wzajemnych jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga strona może wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Może również bądź bez wyznaczenia terminu dodatkowego, bądź też po jego bezskutecznym upływie żądać wykonania zobowiązania i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki;
• w przypadku świadczenia niepieniężnego (np. wykonania usługi) żądać zapłaty kary umownej, jeśli była w umowie zastrzeżona, na wypadek zwłoki.

O czym jeszcze warto pamiętać?

Przede wszystkim o tym, że z regulacji kodeksowej (tj. art. 476 k.c. zacytowanego powyżej) wynika domniemanie prawne, iż dłużnik nie spełniając swojego świadczenia dopuszcza się zwłoki. Zatem wierzyciel nie musi udowadniać, że niedotrzymanie terminu spełnienia świadczenia jest następstwem okoliczności zawinionych przez dłużnika. Musi tylko wykazać, że dłużnik nie spełnił świadczenia w terminie. To dłużnik powinien wykazać, że nie popadł w zwłokę i okoliczność tę udowodnić.

Poza tym należy mieć na uwadze, że okoliczności za które odpowiada dłużnik przy zwłoce mogą być zawinione przez niego, przez jego wykonawców, podwykonawców czy przedstawicieli. Co więcej, mogą to być również okoliczności faktycznie nie zawinione jeśli dłużnik na mocy umowy przyjął odpowiedzialność za niewykonanie lub za nienależyte wykonanie zobowiązania z powodu oznaczonych okoliczności, za które na mocy ustawy odpowiedzialności nie ponosi. Takie zapisy umowne są dopuszczalne.

Jeśli wierzyciel przy zwłoce dłużnika powstałej w odniesieniu do świadczenia pieniężnego oprócz odsetek za opóźnienie żąda także naprawienia szkody, to musi udowodnić, iż szkoda przewyższa wysokość należnych mu odsetek.

W umowie strony mogą ustalić wysokość odsetek za opóźnienie mając na uwadze maksymalną wysokość odsetek za opóźnienie określoną w art. 481. § 2¹ k.c. Jeżeli tego nie uczyniły, wierzyciel może domagać się odsetek ustawowych za opóźnienie.

Strony mogą także zastrzec w umowie, że odsetki za opóźnienie będą należeć się wierzycielowi uprawnionemu do otrzymania świadczenia pieniężnego tylko w sytuacji zwłoki.

Art.  481. k.c. §1. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

§2. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

§2¹. Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie).

§2². Jeżeli wysokość odsetek za opóźnienie przekracza wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, należą się odsetki maksymalne za opóźnienie.

§2³. Postanowienia umowne nie mogą wyłączać ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych za opóźnienie, także w przypadku dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy.

§2⁴. Minister Sprawiedliwości ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie.

§3. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych.