01 września 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2017 poz. 1509). Zmiany wprowadzone do ustawy gospodarce nieruchomościami precyzują treść przepisów budzących wątpliwości interpretacyjne oraz wprowadzają kilka istotnych zmian.

Nowelizacja wprowadza definicję pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz zarządzania nieruchomością określając obowiązki osób wykonujących działalności tego rodzaju.

Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami zostało zdefiniowane jako odpłatne wykonywanie czynności zmierzających do zawarcia przez inne osoby m.in. umów nabycia lub zbycia praw do nieruchomości czy umów najmu lub dzierżawy nieruchomości lub ich części. Pośrednik w obrocie nieruchomościami w zakresie wykonywania umowy o pośrednictwo jest upoważniony do wglądu do rejestrów i ewidencji związanych z nieruchomościami, m.in. do ksiąg wieczystych, ewidencji gruntów i budynków, ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz ewidencji ludności w zakresie obowiązku meldunkowego.

Zarządzanie nieruchomością zostało zdefiniowane jako podejmowanie decyzji i dokonywanie czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością. Do tych czynności zaliczono m.in. bieżące administrowanie nieruchomością, utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym czy uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

W przypadku obydwu rodzajów działalności znowelizowane przepisy ustawy nakładają obowiązek dołączenia do umowy, na podstawie której wykonywana jest stosowna działalność, kopii dokumentu ubezpieczenia OC pośrednika w obrocie nieruchomościami albo zarządcy nieruchomością.

Nowelizacja rozszerza także definicję organizacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych o izby gospodarcze, które zrzeszają rzeczoznawców majątkowych prowadzących we własnym imieniu działalność gospodarczą jednoosobowo lub w ramach spółki osobowej w zakresie szacowania nieruchomości.

Ponadto nowe przepisy wprowadzają możliwości umarzania, odraczania terminów spłaty lub rozkładania spłaty na raty należności z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste, czynsz, najem lub dzierżawę, w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa, przez wojewodę lub właściwego ministra.

Rozszerzony został katalog czynności, jakie mogą wykonywać jednostki organizacyjne korzystające z nieruchomości oddanej w trwały zarząd o możliwość dokonania rozbiórki obiektu budowlanego.

Ograniczony został zasób nieruchomości gospodarowanych przez ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa przeznaczonych na potrzeby Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, poprzez wyłączenie, obok nieruchomości przeznaczonych na potrzeby GDDKiA, również nieruchomości zajętych pod drogi publiczne lub przeznaczonych na realizację inwestycji drogowych.

Użytkowników wieczystych zawierających kolejną umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste tej samej nieruchomości zwoloniono z obowiązku wniesienia pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, przy zastrzeżeniu, że od dnia wygaśnięcia umowy nie upłynęły 3 lata.

Nowe przepisy ujednoliciły także termin określania opłat adiacenckich oraz sprecyzowały zasady określania wartości nieruchomości na ich potrzeby.